Μπορούμε;

Η Ελληνική κυβέρνηση αρνιόταν ως τώρα να κάνει την άσκηση των αριθμών. Ήθελε πολιτική λύση και για να την πετύχει έφθασε μετά από πέντε μήνες κωλυσιεργιών στο απονενοημένο Δημοψήφισμα. Το μόνο που κατάφερε ήταν να καταστρέψει την εμπιστοσύνη την οποία προϋποθέτει κάθε Ευρωπαϊκή διαβούλευση και να εξαντλήσει όλο το διπλωματικό της απόθεμα. Ο Αλέξης Τσίπρας, κραδαίνοντας το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος, εμφανίστηκε  στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για να γνωρίσει μια μεγάλη επικοινωνιακή και πολιτική ήττα.

Ο νέος Έλληνας υπουργός Οικονομικών πήγε στην πρώτη του εμφάνιση στο Eurogroup χωρίς πρόταση ή οποιοδήποτε άλλο εισηγητικό κείμενο. Άφησε σε κοινή θέα τις χειρόγραφες σημειώσεις του, γραμμένες στα αγγλικά, σε ένα μπλοκ με το διακριτικό σήμα του ξενοδοχείου στο οποίο διαμένει. Το ότι κανείς ποτέ δεν έχει δεύτερη ευκαιρία για τη πρώτη εντύπωση, λίγο ενδιαφέρει σε αυτή την περίπτωση. Το κείμενο της αίτησης προς το ESM που ακολούθησε την επομένη, ήταν άψογο από άποψη ύφους.

Ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, εκτίμησε την προσπάθεια του Ευκλείδη Τσακαλώτου και με την ιδιότητα του επικεφαλής του διοικητικού συμβουλίου του ESM σε επιστολή του προς τον Επίτροπο Οικονομικών Υποθέσεων Πιερ Μοσκοβισί και τον πρόεδρο της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, ζήτησε να εξεταστεί κατ' αρχήν κατά πόσο το αίτημα της Ελλάδας μπορεί να προκαλέσει κινδύνους στη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Ευρωζώνης στο σύνολο της αλλά και ξεχωριστά των κρατών - μελών. Επίσης ζητά να εξεταστεί, σε συνεργασία με το ΔΝΤ, εάν το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο καθώς και ποιές είναι οι πραγματικές χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας.

Τώρα, Τσακαλώτος και Χουλιαράκης, έχουν μια και μοναδική ευκαιρία για να καταφέρουν να μεθερμηνεύσουν, με γλώσσα κατανοητή και αποδεκτή, την ρήση του Πρωθυπουργού πως : «η ελληνική πλευρά θα συνεχίσει την προσπάθεια έχοντας ως ισχυρό όπλο την ετυμηγορία του ελληνικού λαού που ήταν σαφής», για «μια βιώσιμη συμφωνία που θα δίνει προοπτική οριστικής εξόδου από την κρίση». Με απλά λόγια έχουν αναλάβει το δύσκολο έργο να συγγράψουν τη λίστα προτάσεων που θα αποτελέσει τον κορμό του τρίτου Ελληνικού Μνημονίου. Φαίνεται μάλιστα πως σπεύδουν προς βοήθειά τους στελέχη των θεσμών που βρίσκονται στην Αθήνα αλλά και πέντε στελέχη του γαλλικού υπουργείου Οικονομικών κατόπιν εντολής του Γάλλου Προέδρου.

Προκειμένου να έχει κάποια τύχη η Ελληνική πρόταση για το περιεχόμενο του νέου Μνημονίου, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να βρίσκεται κοντά στις εκτιμήσεις των θεσμών για την διαμόρφωση των δημοσιονομικών μεγεθών, που είναι απαραίτητες ώστε να προσδιοριστεί το τελικό ύψους του νέου δανείου. Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Όλα έχουν αλλάξει μετά το Δημοψήφισμα που έφερε το κλείσιμο των τραπεζών, τον έλεγχο κεφαλαίων, το πάγωμα της αγοράς, τη λήξη του προηγούμενου προγράμματος, την ληξιπρόθεσμη οφειλή στο ΔΝΤ  και την επίσημη διακοίνωση της χρεωκοπίας από τον EFSM. Ακόμα και αν προσποιηθούμε πως δεν υπάρχει θέμα αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης, εγείρονται άλλα θέματα που προκαλούνται από την σχεδόν εκμηδενισμένη ρευστότητα και την τροπή της Ελληνικής οικονομίας. Το αίτημα που είχε καταθέσει η Ελληνική Κυβέρνηση την προηγούμενη εβδομάδα μιλούσε για € 30 δις. Όμως φαίνεται πως οι πραγματικές χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας φθάνουν σε υπερδιπλάσιο ύψος και μάλιστα σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις ίσως να φθάνουν τα € 80 δις. Το ποσό μπορεί να αυξηθεί μετά την επανεκτίμηση για την κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών.

 Τι είδους Μνημόνιο θα καλύψει μια Δανειακή Σύμβαση αυτού του ύψους και ποιού είδους δεσμεύσεις θα πείσουν τα κοινοβούλια να την δεχτούν; Πως θα σηκώσει η Ελλάδα ένα τέτοιο νέο Δάνειο; Ποιά πρόταση Μνημονίου θα στείλει η κυβέρνηση; Οπωσδήποτε δεν θα είναι κάποια συρραφή non paper.